عدالت نمودن بین فرزندان

عَنْ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ قَالَ: تَصَدَّقَ عَلَيَّ أَبِي بِبَعْضِ مَالِهِ فَقَالَتْ أُمِّي عَمْرَةُ بِنْتُ رَوَاحَةَ: لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ رَسُولَ اللَّهِ ج، فَانْطَلَقَ أَبِي إِلَى النَّبِيِّ (ص) لِيُشْهِدَهُ عَلَى صَدَقَتِي، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص): «أَفَعَلْتَ هَذَا بِوَلَدِكَ كُلِّهِمْ»؟ قَالَ: لاَ، قَالَ: «اتَّقُوا اللَّهَ وَاعْدِلُوا فِي أَوْلاَدِكُمْ». فَرَجَعَ أَبِي، فَرَدَّ تِلْكَ الصَّدَقَةَ. [متفق علیه]

نعمان بن بشیر میگوید: پدرم بخشی از مالش را به من بخشید. مادرم؛ عمره دختر رواحه؛ گفت: تا رسول الله (ص) را گواه نگیری، من راضی نخواهم شد. پدرم نزد رسول خدا (ص) رفت تا آنحضرت (ص) را بر این هدیه اش، گواه بگیرد. رسول الله (ص) فرمود: «آیا به سایر فرزندانت نیز چنین هدیهای دادهای»؟ گفت: خیر. فرمود: «از خدا بترسید و میان فرزندانتان با عدالت، رفتار کنید». نعمان میگوید: آنگاه، پدرم برگشت و بخشش خود را پس گرفت.